Sposób przeprowadzenia badań:
Karoliński Instytut w Sztokholmie przeprowadził testy kliniczne produktu Vitargo^® na 14 ochotnikach- zdrowych, dobrze wytrenowanych sportowcach. Wiek uczestników 21-33 lata. Średnia wzrostu 190 cm. Średnia waga 81,2 kg. Badani zgłaszali się do laboratorium na dwie sesje badan o godz. 8 rano, po zwykłym tradycyjnym śniadaniu. Badani wykonywali ćwiczenia szybkościowe jak i wytrzymałościowe (kolarstwo i bieg) aż do wyczerpania. Pięć minut po wysiłku pobierano próbki mięśni (biopsja mięśni uda).

Następnie każdy badany musiał spożyć napój zawierający standardowe węglowodany (glukoza z oligomerami glukozy), a w drugim dniu sesji otrzymali Vitargo^® (75g węglowodanu Vitargo ^® rozpuszczonego w 0,5 l wody), węglowodan o 100 razy wyższej masie cząsteczkowej niż standardowe węglowodany. Taką samą ilość płynu wypijali po 30, 60 i 90 minutach. Każdy badany spożywał ogółem 300g węglowodanów w pierwszym jak i drugim dniu badań.

Próbki mięśni pobierane były jeszcze na 2 i 4 godziny po spożyciu pierwszych napojów z węglowodanami.

Podsumowanie:
Po dwóch godzinach zawartość glikogenu w mięśniach po spożyciu Vitargo^® była wyższa niż po spożyciu standardowych węglowodanów. Obliczono, że w dwie godziny po zakończeniu wysiłku, Vitargo^® uzupełnia glikogen 70% szybciej niż standardowe węglowodany. Po 4 godzinach nie zauważono różnicy w szybkości uzupełninia glikogenu między dwoma węglowodanami.

Jakie znaczenie dla sportowca mają wyniki badań?
Bezpośrednio po zakończeniu treningu (1/2-1 godziny) uzupełnienie glikogenu jest szczególnie ważne i korzystne dla organizmu. Właśnie dlatego wtedy należy przyjmować węglowodany Vitargo^®.

Vitargo^® jest niezastąpione w uzupełnianiu glikogenu po treningu i gromadzi glikogen 70% szybciej niż inne węglowodany. Vitargo^® pozwala uniknąć ujemnego bilansu energetycznego. Zachowanie równowagi bilansu energetycznego jest skuteczną obroną przed infekcjami i symptomami przetrenowania.

„Muscle glycogen resynthesis rate in humans after supplementation of drinks containing carbohydrates with low and high molecular masses”
Dołączamy oryginalną wersję badań klinicznych: